“Empoli’de Bedenin Fısıltısı”

Gianna Belluci x Filiz — Sessizliğin İçinde Yankılanan Kadın

Kapı gıcırdadı.
Taş döşeli bir koridorun ucundan, çıplak ayakların sesi duyuldu.
Zemin, yüzyıllardır ilk kez bu kadar yumuşak bir yürüyüşe tanık oluyordu.

Ve sonra: Filiz belirdi.
Omuzlarından dökülen beyaz tül sabahlık, arkasında sabah sisi gibi sürüklendi.

Burası Toscana.
Ama kartpostallardaki gibi değil.
Bu, rüyalardaki gibi — biraz sisli, biraz buğulu, çokça tensel.

Bir kadının kendi bedenine baktığı gibi bakıyor kadraja.
Ne anlatmak istiyor, kimse bilmiyor.
Ama herkes hissetmeye başlıyor.
Yalnızca görmek değil, içine düşmek istiyor insan bu fotoğrafların.

Sanki bir fısıltı gibi giyiniyor Filiz.
Ne çok fazla, ne yetersiz.
Tam kıvamında…
Merak uyandıran bir sessizlik gibi.

Gianna Belluci koleksiyonu, yalnızca bir iç çamaşırı değil.
O, bir zaman dilimi: Kadının kendini kendine sunuş anı.

Beyazla yıkanmış bir masumiyet,
Fuşya ile parlayan bir meydan okuma,
Zümrüt yeşiliyle sarhoş eden bir gizem,
Siyah ile kaybolan bir sır…

Fotoğraflar Chiara Romano’dan.
Ama kadrajlar bir sinema sahnesi gibi.

İçeri sızan ışık, bazen bir beden çizgisi, bazen bir gölge oyunu.
Her poz bir “ya olursa?” sorusu gibi izleyicide kalıyor.
Asla tamamlanmamış, daima ucu açık.
Fantazilere ait ama tanıdık.